Attano Luzige ~ Wojownik

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

OGÓLNE INFORMACJE 

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

IMIĘ: Istota przed tobą zwie się Attano Luzige.

PRZEZWISKO: Wadera żadnych przezwisk czy zdrobnień nie toleruje i nic się nie zapowiada, aby to się zmieniło.

WIEK: Attano ma 8 lat.

DATA URODZIN: 20 stycznia

PŁEĆ: Może nie widać tego na pierwszy rzut oka, ale Attano jest waderą.

STANOWISKO: Wojownik

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

WYGLĄD ZEWNĘTRZNY 

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

~ZakraArt~

APARYCJA: Przy pierwszym spotkaniu z waderą, większość wilków cofa się o ten jeden krok. Samica odstrasza nie tylko postawą czy zachowaniem wobec potencjalnego rozmówcy, ale także paskudnym wyglądem ciała, szczególnie swego oblicza. Trzy widoczne szramy ciągną się po jej pysku i kończą dopiero zatopione w kufie, na wysokości przełyku. Mają obrzydliwy dla Luzige kolor. Jeśli jesteśmy już w temacie blizn, Luzige ma ich sporą kolekcję na karku czy grzbiecie, choć te zarosły już krótką szczeciną i widać je nieco mniej. Spojrzenie ślepi o barwie morskiej toni ma czujne a spiczaste uszy prawie zawsze postawione na sztorc, wysłuchując niepokojących dźwięków. Jej krok jest zawsze silny i pewny, choć brak jej tej gracji, charakterystycznej dla wader - między innymi dla tego wiele wilków bierze ją za mniejszego przedstawiciela płci przeciwnej. Nie zalicza się też do wilków wysokich o potężnym ciele, ale mała też nie jest. Ma smukłe ciało, gdzie oprócz blizn, można jeszcze dostrzec delikatny zarys mięśni . Jedyne co w sobie tak naprawdę lubi, to bujna i miła w dotyku sierść. Prawie cała bielutka, jedynie na pysku i kufie przechodzi w szarość.

ZNAKI SZCZEGÓLNE:

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

CHARAKTERYSTYKA 

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

OSOBOWOŚĆ: Zacznijmy może od tych lepszych cech, jakie posiada w sobie Attano. Wiele wilków, oceniając ją przez pryzmat jej wyglądu, nie ma większej chęci, by zawrzeć z nią choćby przelotną znajomość. Takie zachowanie nie rani Luzige, ale mimowolnie sprawia, że czuje się nieco gorsza. Wadera może wydawać się chłodna w obyciu, ale uwielbia słuchać wszelakich rozmów. Jest typem obserwatora zbierającego informację i dopiero, gdy usłyszy ich wystarczająco wiele, sama zawsze głos w dyskusji. Na jej opinię nie wpłynie nic, czego sama nie doświadczy czy odkryje. Może to czynić ją trochę upartą, choć wadera rzadko się myli i nigdy nie osądza kogoś bez wiarygodnych dowodów. Jej słowom zawsze możesz ufać, nie skala swego pyska kłamstwem bez wyraźnego powodu. Wyrażą się... zależy od sytuacji. Zwykle mówi spokojnie, ale bardzo łatwo jest wytrącić ją z równowagi. Nie zaczyna wtedy krzyczeń czy rzucać obelg na lewo i prawo, lecz skupia się na rozmówcy by zetrzeć go w proch na jego poziomie. Jest bardzo pewna siebie, choć ma czasami przebłyski nieśmiałości które skutecznie maskuje. Zdradę uważa za najbardziej haniebny czyn na świecie i twierdzi, że takie wilki powinno się niemal od razu eliminować z watahy. Będąc szczerym, Attano jest strasznie nieufna. Potrzeba naprawdę dużo czasu, aby zaakceptowała w swoim otoczeniu obecność nieznanych jej wilków. O ile potrafi się przywitać, to poprowadzenie samej rozmowy idzie jej już o wiele gorzej. Tak, czuje strach przed innymi wilkami i bardzo ukrywa pod maską chłodu czy złości - tak jest po prostu łatwiej. Wizja ponownej tułaczki w samotności, w okowach śmierci bliskich i zdrady sprawia, że w jej oczach pojawia się prawdziwy lęk. Jeśli wadera rozluźni w twojej obecności gotowe do ataku mięśnie, to wiedz, że jeszcze trochę i przestanie cię czujnie obserwować na każdym kroku. Niby mało znaczące sygnały, ale jeśli zdobędziesz uznanie Attano, zdobędziesz wiernego przyjaciela, służącego ci za cenę własnej krwi. Nie zostawi cię w potrzebie i pomoże, kiedy będzie trzeba. Gdy zrobisz coś ryzykownego, pierwsza cię wyzwie ale w duchu dziękować będzie, że nic ci się nie stało. Ciężko zmusić ją do rozmowy na jakikolwiek temat i ona sama musi tego chcieć, by powiedzieć te kilka słów więcej niż zazwyczaj. Jej mentalność... jest w miarę stała i dosyć prosta w rozumowaniu - zabij każdego, kto chce zabić ciebie. Nie lubi być wystawiona na widoku, woli ciszę i spokój.

RODZINA: Na tym świecie nie stąpa już nikt z rodu jej matki i na każde pytanie o swych bliskich, Attano, najzwyklej w świecie, nie odpowie. Jej matka, Aviano, zginęła w ataku na jej poprzednią watahę wraz z ojcem i rodzeństwem

HISTORIA: Jej szczenięce życie było istnym rajem na świecie. Wraz z trójką rodzeństwa byli dziećmi radosnymi i aktywnymi, stanowiąc zarazem oczko w głowie całej watahy. Lubił ich każdy i nie było wilka, który by ich nie zbeształ za robienie hałasu czy głupich kawałów innym członkom grupy. O ile matka była szanowaną (i zbyt poważną) zastępcą alfy, to ojciec był zielarzem i to jego najbardziej kochało zwariowane trio. Zawsze potrafił dla nich znaleźć czas i uczył szczeniaki wszystkiego, co tylko sam wiedział - oczywiście, z przerwami na zabawę. To właśnie wtedy malutka Attano kwitła, miała wielu towarzyszy zabaw i nie bała się do nikogo zagadać, zgrywając zawsze tą najsilniejszą w szczenięcych zabawach. Otoczona miłością z każdej strony miała do tego idealne warunki.

Jej dawna wataha znajdowała się na południu, gdzie tereny były obfite w pożywienie nawet podczas lekkich, zimowych chłodów - nikt więc nie głodował i każdy mógł się rozwijać we własnym kierunku. Gdy Luzige i jej rodzeństwo miało rok, zaczęli szkolenie pod kątem zielarstwa, mimo głośnych sprzeciwów matki. Avion chciała, by choć Luzige, która miała sporą wiarę w siebie i predyspozycje fizyczne, została wojowniczką. Wataha nie potrzebowała aż trzech wilków zajmujących się ziołolecznictwem w tym samym czasie, lecz Wirano zdążył zarazić swoją pasją własne dzieci. Uwagę matki, od przyszłości swoich ukochanych dzieci, odciągnęło jednak wtargnięcie obcych wilków na tereny zajmowane przez watahę Luzige.

I wtedy całe życie Attano się posypało. 

Atak nastąpił niewiarygodnie szybko, pod osłoną bezksiężycowej nocy. Attano do dzisiaj pamięta mrok wymieszany z czerwienią i charakterystyczną wonią krwi. Przedarli się nagle, bez uprzedzenia, atakując z trzech stron w słabych punktach. Wrogie wilki wiedziały co czynić, aby rozłożyć na łopatki cały, dobrze dopracowany system obrony stworzony przez ich alfę. Stary wilczur bronił swej wielkiej rodziny do samego końca, by potem na jej oczach zginąć okrutną śmiercią. Zamordowany wraz z matką i całą starszyzną pokazowo, na podwyższeniu, aby przypadkiem reszta członków nie zaczęła się nagle buntować. Attano i jej rodzeństwo także chciano zabić i zrobiono to chwilę potem, dosłownie - mogli przecież upominać się o władzę jako dzieci zastępcy, prawda? Brązowy wilczur, o oczach szarych jak stal, podszedł do nich od razu, kiedy tylko zabił młodziutką córkę starego alfy - Attano na zawsze zapamięta jego ślepia. Oprócz ojca, nikt z zebranych przyjaciół czy czy dalszej rodziny, nie chciał ich ratować. Nastawiali się już pewnie na zmianę przywództwa i nikt podpaść silnemu, młodemu alfie nie chciał. Gdy Wirano skonał, dusząc się własną krwią na oczach Hansa, Vero i Luzige, w małej waderze coś pękło. Całe jej postrzeganie świata brutalnie się zakrzywiło i w oczach pierwszy raz w życiu zawitała czysta nienawiść. Chciała poczuć gorącą krew z ciała atakujących, chciała widzieć ich poskręcane karki a w głowie mieć tylko ich agonalne jęki. Chciała śmierci tych wojowników, bolesnej i najbardziej okrutnej. Gdy jej brat rzucił się na wilka, ten bez najmniejszego problemu odrzucił go w tył, zapewne przy okazji zabijając. Siostra w popłochu uciekła w tłum dawnej watahy i znikła wszystkim z pola widzenia. Wtedy basior zaatakował Luzige. Przejechał jej ogromnym łapskiem po pysku, zostawiając krwawe szramy. Źle wycelował i zamiast od razu trafić w gardło, zaorał Attano pysk. Młoda, mimo ogromnego bólu i bezsilności, rzuciła się w las zostawiając za sobą wszystko, co znała i darzyła miłością.

Samotnikiem była przez dwa lata, gdyż żadna grupa wilków nie chciała przyjąć ją w swe szeregi. Dopiero wataha Renaissance otworzyła przed nią swe wrota i wadera nie ma zamiaru takiej okazji zmarnować.

PARTNER: Na stan aktualny nikogo na oku nie ma, choć kto wie, czy to się kiedyś nie zmieni.

POTOMSTWO: Nie posiada.

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

MAGIA

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

ŻYWIOŁ: Zimno i umysł.

MOCE:

- Nikt i nic nie jest w stanie dostać się do jej głowy, nieważne, jak mocno by się starał i wysilał swe moce. Nie działają na nią żadne manipulacje czy inne umysłowe sztuczki ze strony innych wilków. Jest też w stanie dostrzec prawdziwe oblicze stworzonej przez kogoś iluzji. Staje się też niewyczuwalna dla innych wilków, które potrafią przez umysł dojrzeć inne osobniki.

- Attano jest w stanie poruszać się w niewiarygodnie niskiej temperaturze bez większych problemów związanych z odpornością na zimno. Odmrożenia nie sprawiają jej dużego bólu i nie ranią w tak dużej skali jak inne wilki. Zazwyczaj temperatura jej ciała jest też o kilka stopni niższa od tej, jaką mają inni przedstawiciele jej gatunku. Natomiast za wysoka temperatura sprawia jej ból.

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

STATUS I STAN

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

POZIOM: 1

UMIEJĘTNOŚCI:

Inteligencja: 30

Siła: 25

Szybkość: 25

Obrona: 10

Moce: 10

Razem: 120 (20 do dowolnego rozdzielnia)

PUNKTY ZDROWIA: 100/100

STAN PSYCHICZNY: ◉◉◉◉◉◉◉◉◉◉

GŁÓD: 5/5

CHOROBA: - 

DOŚWIADCZENIE: 25 pkt

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

INNE

━⋅•⋅•⋅⊰⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅∙∘☽༓☾∘∙⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⋅•⋅⊰⋅•⋅•⋅━

CIEKAWOSTKI: 

- Czuje silny strach przed morską głębią; bardzo słabo też pływa.

- Jest strasznie przewrażliwiona jeśli chodzi o swoją sprawność fizyczną, uważa stać ją na o wiele więcej i ciągle 

ćwiczy.

- Niewiarygodnie uprzedzona do obcych wilków, które podczas pierwszego spotkania staną zbyt blisko.

WŁAŚCICIEL: Szczygieł; Nowik#3334