Od Noitera c.d Eredena ~ Rogata znajomość

Noiter był niezwykle zaskoczony negatywnym podejściem małego szczeniaka. Niezwykle mu przypominało jego dręczycieli z dzieciństwa, jednak nie dał po sobie tego poznać.
- No... może jestem trochę dziwny i rogaty, ale cóż, za to jestem bardzo kochany — dodał ze śmiechem, maskując ból, który zadały mu te słowa. Kiedy ten mały gniewny szczeniak splunął mu pod nogi, on tylko odskoczył lekko.
~ Zachowaj profesjonalizm bądź dorosły Noiter ~ powtórzył sobie w duchu, dodając samemu sobie sił.
- Ereden, musisz... - zaczął spokojnie Noiter, ale szczeniak nie chciał mu dać dojść do słowa.
~ Jest uparty, to trzeba mu przyznać… Ale ma problem, bo ja też! ~ pomyślał z uśmieszkiem.
Ereden — nie odpuszczał basior. - chodź, pobaw się z nami. Nic tak nie poprawia relacji z osobami, jak wspólna integracja, jako zabawa. - Noiter zachęcająco i delikatnie pchnął Eredena w stronę zabawek, ten jednak odskoczył. Wyciągnął zabawki, myśląc o tym, co może się spodobać małemu gniewnemu.
- Jaka zabawka cię interesuje? - zapytał uprzejmie Noiter. - O! Mam pomysł! Orzełek i króliczek! - zawołał entuzjastycznie, grzebiąc w skórzanej torbie, poszukując wspomnianego wcześniej królika. Podsunął zabawki szczeniakowi pod nos. Szczeniak wyraźne pokazywał, jak bardzo nie jest zachwycony.
~ Niech udaje, ile chce, ale ja wiem, że te zabawki tak w głębi duszy to mu się podobają. ~ pomyślał, znosząc cierpliwie krytykę malca. Szala jednak się przerwała, gdy zaczął być agresywny w stosunku do swoich sióstr.
- NIENAWIDZĘ WAS WSZYSTKICH! - wykrzyczał Ereden, po czym udał się do kąta jaskini.
- Możesz sobie nienawidzić mnie, jak żywnie ci się podoba, ale nie daje ci to prawa do wyżywania się na siostrach – stwierdził poważnym tonem Noiter – Powinieneś je przeprosić !
- Przeproś to sobie moją dupę! – Odkrzyknął szczeniak, odkręcając swój zadek w ich kierunku.
- Dobrze więc młody, siedź sobie w tym kącie. My tymczasem się pobawimy, kiedy ty przemyślisz sobie swoje zachowanie – odparł czarny na ten szczeniacki tekst.
- A więc teraz będziemy malować. Sini? Chcesz pomalować z nami? – spytał się małej wadery.
Ta tylko pokręciła głową, chowając się w cieniu.
- Dobrze, a więc pomalujemy sobie ty i ja Shori! – stwierdził z entuzjazmem, wyciągając dwa patyczki ze swojej torby. – Możesz też malować pazurkiem, jeśli będzie ci wygodniej. Opowiem ci przy rysowaniu historię, co ty na to?
- Tak! Bardzo chętnie jej posłucham!
- Dobra, to zaczynajmy – powiedział, przywołując do siebie cień, którego zaczął używać jak pędzla.
- Opowiem wam historię, którą opowiadała mi Mama. Dawno, dawno temu, wszystkie wilki wyglądały tak samo. Te same kolory, te same rozmiary, tylko imionami się różnili. Wkrótce jednak trudno było poznać, kto jest kim. Udali się więc do starego mędrca, który posiadał tajemne moce i poprosili go o pomoc. Ten milczał przez 3 dni, nim w końcu się namyślił. Poprosił wszystkie wilki, by weszły do bliskiego jeziora. Część weszła tylko po kostki, część po kolana, część po głowę, a część zanurkowała, niektórzy głębiej od innych. Kiedy wilki obudziły się następnego poranka, nikt nie wyglądał tak jak wcześniej. Im głębiej się zanurzyli, tym większa była ich zmiana. Nikt nie wie, jak ten wilk tego dokonał. Wielu wierzy, że to tak naprawdę bóg z Oazy. Dlatego właśnie, bycie innym wcale nie oznacza, że jest się gorszym. Twój wygląd czyni cię wyjątkowym i nigdy o tym nie zapomnijcie – Tu przerwał, kończąc swój rysunek.
- Ereden może zerkniesz, myślę, że ci się spodoba! – powiedział entuzjastycznie.
Gdy tylko szczeniak zerknął na rysunek, zobaczył na ścianie… Siebie, ale innego. Miał on dorysowane skrzydła i róg. Od razu się oburzył:
- Ja tak nie wyglądam! To jest KŁAMSTWO!
- Zerknij na siebie – powiedział Noiter, śmiejąc się.
Szczeniak miał na sobie przyklejone skrzydła i róg z cienia. Jego mina była bezcenna. Noiter jednak nie śmiał się długo, gdyż mały gniewny, zaczął się trząść ze złości:
- Ty…

<Ereden? Jak ci się podoba nowy wygląd? :D >

PODSUMOWANIE
Ilość napisanych słów: 592
Ilość zdobytych PD: 296
Obecny stan: 2612