Tarou cieszył się, że szczeniak wydał ochotę, aby pójść razem z nim. Planował zaprowadzić malca nad jezioro, nad które wcześniej zmierzał razem z Renesmee. Miał nadzieję, że znajdą jakieś wyjście z tej sytuacji. Okazało się, że malec jest całkiem sam. Nie mogą go od tak zostawić. A może uda mu się przekonać alfę, aby basiorek zasilił szeregi ich watahy? Był pewny, że gdy tak przedstawi sprawę, to Renesmee zgodzi się. Tylko był jeden problem. Kto by się nim zajął? Wiedział jaka jest Res i że jej cierpliwość jest dosyć małych horyzontów. W sumie może zająć się przez chwilę małym. Nie mógł jednak pojąć, jak basiorek tyle przeżył, skoro twierdził, że jest całkiem sam. Tarou jednak nie chciał drążyć tematu bojąc się, że może tym speszyć małego. Po chwili dotarli na miejsce. Jezioro Lac doré. Już po chwili Tarou zauważył Renesmee, która leżała wygodnie na trawie i spoglądała w złocistą taflę wody jeziora. Taro uśmiechnął się i podszedł do swojej kuzynki.
- Ej Res. - zaczął, a wadera spojrzała na niego i zaskoczyła się widząc za nim małego szczeniaka.
- To on? - spytała chcąc się upewnić.
- Tak. To ten malec i niestety jest całkiem sam. Co powinniśmy z nim zrobić? - spytał Tarou.
- Jesteś pewny, że jest sam? - spytała wadera wstając i podchodząc bliżej do małego basiorka.
- Tak mi mówił. - odpowiedział basior.
- Jak się nazywasz mały?- spytała Renesmee i prawie niewidocznie uśmiechnęła się. Tarou mocno to zaskoczyło. Wiedział, że jego kuzynka umie się uśmiechać, ale nie sądził, że kiedykolwiek to zobaczy. - Ja jestem Renesmee, alfa watahy, na której terenach się znajdujesz, a to jest Tarou, medyk. - dodała po chwili. Oba wilki wpatrywały się w szczeniaka czekając na jego odpowiedź.
Frae?
PODSUMOWANIE
Ilość napisanych słów: 274
Ilość zdobytych PD: 137
Szczeniaki
Brak komentarzy
Prześlij komentarz