Od Rodrigo Cd. Vaayu

Rodrigo doskonale pamiętał, jak to jest żyć w samotności. Pamiętał uczucia towarzyszące wilkowi, kiedy w końcu znajduje miejsce, w którym czuje się bezpiecznie i do którego należy. W końcu nie tak dawno sam został zaprowadzony przed oblicze Renesmee jako kandydat na nowego członka Watahy Renaissance. Nie widział powodu, dla którego miałby odmówić śnieżnobiałej waderze. Może ona też czuła się tak samotna i tak porzucona jak on...?

Z rozmyślań podczas wędrówki z powrotem do centrum watahy wyrwało go pytanie Vaayu.

- No a ty... Jak masz na imię?

Strażnik poczuł się jak wyrwany z transu. "Skup się Rod, jesteś w pracy!" - skarcił samego siebie w myślach. Wydał z siebie "Hy?" i dopiero po chwili uporządkował myśli na tyle, żeby zrozumieć sens pytania.

- A... Moje imię. No tak, powinienem się przedstawić. Jestem Rodrigo, strażnik terenów. - powiedział surowo.

Samica pokiwała głową.

- Pewnie przyjmowanie nowych nie należy do twojego obowiązku, ale... Może wiesz, jakie stanowiska mogłabym zająć? Chętnie pomogę w jakiś sposób. - powiedziała nieśmiało.

- Stanowisk jest do wyboru, do koloru. Masz rację, nie leży to obok moich zadań, ale orientuję się, że nie mamy nikogo, kto zajmuje stanowiska łowieckie. Jeśli czujesz się dobra w polowaniu, możesz się nad tym zastanowić. - odrzekł Rodrigo.

Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, żołądek basiora zaburczał jakby na wspomnienie o polowaniu. Strażnik speszył się i spojrzał kątem oka na Vaayu, która chyba próbowała ukryć rozbawienie.

- Em... Vaayu - zaczął poważnie. - Masz ochotę na polowanie? Może lepiej stawać przed przyszłą Alfą z pełnym brzuchem...

<Vaayu?>