SzczeniakiDelta DeCay siedziała wraz z Raquel przy "obiedzie". Nie odzywały się do siebie. Wyglądało to jakby się na siebie obraziły. Delta nie mogła już wytrzymać tej ciszy i zaczęła rozmowę:
- Wiesz, Raquel, ja tak sobie myślę. Może poszłabyś ze mną na polowanie?
- Ja? Ale... No dobra! - i poszły. Po drodze zastanawiały się nad tym, na co zapolować. Delta powiedziała, że mogą spróbować upolować Gryfa. Było to dość niebezpieczne, bo żyły tam również Górskie Koty. Gdy wadery dotarły na miejsce musiały aż chwilę odpocząć. Musiały się jeszcze troszeczkę wspiąć. Wilczyce znalazły Gryfa i go z łatwością zabiły. Po powrocie do watahy odnalazły drżącą Tsuki. Cay zrzuciła Gryfa i natychmiast podbiegła do przerażonej wilczycy.
- Co się stało? - spytała się Delta, lecz Tsuki była zbyt przerażona, by cokolwiek powiedzieć. Po 5 minutach wilczyca odetchnęła i opowiedziała co się stało Delcie i Raquel:
- No więc. Postanowiłam pójść coś zjeść, gdy zobaczyłam świecące oczy w krzakach. Chciałam sprawdzić co to jest i podeszłam trochę bliżej, ale to coś cofnęło się dalej
- Jaki miało kolor oczu? - zaczęła wypytywać ją Raquel
- Żółty
- A myślisz, że to był wilk czy jakieś zwierzę po prostu cię obserwowało?
- Gdy poczułam spojrzenie tego zrozumiałam, że to wilk
- Może on nie pochodzi z naszej watahy? - wtrąciła się Delta, ale po chwili oczy Tsuki wypełniły się przerażeniem. Wadera szepnęła towarzyszkom:
- Patrzcie. To to - gdy Raquel obróciła się oczu już nie było. Cay wyraźnie też zamarła. Jednak to nie koniec. Tsu dojrzała Renesmee zmierzającą w ich stronę. Alfa również wydawała się przestraszona i przydarzyła jej się podobna historia:
- Widzieliście te żółte oczy?
- Tttt... Ak - zająknęła się Delta. Rene poszła gdzieś, ale natychmiast powróciła i trzęsąc się powiedział Delcie, Raquel i Tsuki co przed sekundą zobaczyła:
- To potężne stworzenie! Ma żółte ślepia i fioletową pelerynę! Na ogonie ma zawieszoną czaszkę. Jest zapewne czarne. Wyczułam, że to wilk. Delta. To będzie twoje zadanie! - po tych słowach Alfy, Cay postanowiła "zapolować" na to coś. Weszła do jej dziury w ziemi i szepnęła tam:
- Zver? Jesteś tam? - nic jej nie odpowiedziało. Poszła więc dalej. Przed wejściem do lasu powtórzyła te słowa. Odpowiedział jej pełen grozy ryk. Bowiem Zver był jej towarzyszem. Za parę sekund wyleciał z ciemności, a Delta powiedziała mu:
- Chodź! Zapolujemy na ducha! - po tych słowach wskoczyła mu na grzbiet i polecieli to tajnej kryjówki. Cay zasnęła, a Zver czuwał wtulając się w nią. Potem również zasnął. Deltę zbudził szmer. Wadera otwarła oczy. Na ścianę padał cień. Bała się. Łapą trąciła Zver'a. Gdy on się obudził, Delta rozkazała mu złapać to coś. Towarzysz od razu rzucił się na "ducha", ale wilczyca zobaczyła kto to jest i kazała Zver'owi przestać. Gdy Cay podeszła do "ducha" zobaczyła w nim... Keneven'a.
- To było głupie! - ryknęła Renesmee
- Wiem - powiedział, jak to on, ponuro Ken
- No to czemu to zrobiłeś?
- By nastraszyć wilki
- Ale po co je straszyć? Ja prawie zawału przez ciebie dostałam!
- Przecież jest Halloween - po tych słowach Ken, to nie w jego stylu, uśmiechnął się i puścił oczko Alfie, która się roześmiała.
Brak komentarzy
Prześlij komentarz